18 apr

10 stappen om paniek om te zetten in kracht

paniek knop

Angst. Paniek. Ik moet iets doen wat ik niet wil. Of ik wil iets doen, maar ben er te bang voor. Ben je weleens zo bang geweest dat je helemaal in paniek raakte van iets dat je wilde of moest doen? Dat je totaal blokkeerde? Ik wel. Regelmatig toen ik een eetstoornis had. Maar ook een paar weken terug raakte ik enorm in paniek door iets dat ik moest en wilde doen. Gelukkig vond ik de sleutel om angst en paniek om te zetten in kracht. 10 gemakkelijke stappen die je altijd en overal kan toepassen. Ik deel ze graag in dit blog.

Paniek

Drie weken terug. Ik zat gewoon te werken toen er een mail binnenkwam. Ik maakt ‘m open en raakte gelijk in paniek. Het bleek huiswerk voor de driedaagse training “Master Presenter” de week daarna: live zingen voor een publiek van ruim 100 man. Nee gekker nog, het moest een “Outrageous Performance” worden en ik moest ‘Completely Wild” gaan. Ik durf nog niet eens te zingen waar mijn vriend bij is! Niet omdat ik niet kan zingen, maar omdat ik nog steeds (ja, je leest het goed – ik vind het zelf ook gek) bang ben “niet goed genoeg” te zijn (hij is zanger). Had ik een presentatie moeten geven, een diner moeten maken voor 60 man of zelfs moeten bevallen, dan had ik me daar geen moment zorgen over gemaakt. Maar live zingen op een podium voor mensen die dat allemaal waarschijnlijk veel beter kunnen dan ik? Brrrrr.

De angst sloeg me letterlijk om het hart. Ik raakte helemaal in paniek en van de kaart en kon zelfs een paar uur niet eens meer helder nadenken. Voelde me misselijk en ziek. Overmand door paniek en angst. Mijn eerste gedachte was “Ik ga niet”, maar dat vond ik toch te gek. De volgende ochtend, alleen thuis, begon ik direct met zangoefeningen (die ik nog ergens op mijn ipod had). Ik realiseerde me al snel dat het onbegonnen werk was in één week net zo te kunnen zingen als een Ilse de Lange. Wat nu? Ik kon wel janken. Ik zat verslagen op de rand van mijn bed en besloot na te denken hoe ik mezelf door de voorbereiding en het optreden heen kon slepen. En ik vertelde aan iedereen in mijn omgeving voluit over mijn paniek. Dat luchtte al aardig op, moet ik zeggen.

Drie doelen

De dag daarna ging ik nadenken over “hoe nu wel?” en stelde mezelf drie doelen:

  1. Ik ga een lied zingen dat past bij hoe ik me voel. “Dat is voor mij al outrageous genoeg”.
  2. Ik ga proberen het mezelf zo gemakkelijk mogelijk te maken.
  3. Ik wil tijdens het optreden volledig aanwezig zijn: in mijn lijf en in contact met het publiek.

De voorbereiding

  • De eerste stap was het uitzoeken van een lied. Ik vond ‘m in 5 minuten: “Angst is maar voor even en spijt is voor altijd” van Daniel Lohues. Doel 1 bereikt en hoe toepasselijk? Het lied alleen al helpt je je angst te overwinnen.
  • Ik besloot gewoon een versie te gebruiken van Daniel zelf en niet een karaoke versie. Het werd dus een duet met Daniel. Mijn vriend kortte deze versie voor mij in tot twee minuten. En ik koos gewoon uit mijn kast een mooi Save the Queen jurkje om aan te trekken. Doel 2 ook bereikt.
  • Doel 3 kostte wat meer werk. Ik schreef de Drentse tekst uit, leerde die uit mijn hoofd en studeerde het lied in. Op mijn leeftijd moet je hier toch wel een paar dagen op oefenen voordat deze er goed in zit. Maar het lukte en ik oefende zelfs de gebaren die ik erbij vond passen. Nam het op en luisterde het af. Klonk best o.k.. En regelmatig lachte ik ook een beetje om mezelf (wat een drama ik maakte van 2 minuten optreden).

Het optreden

De dag van het optreden was ik gespannen en zenuwachtig. Maar ik hield mijn doel voor ogen (ik beeldde me al in hoe ik op het podium zou staan – aanwezig en iedereen persoonlijk toezingend). En ging voorafgaand aan de optredens al even op het podium staan en dansen met een medecursist die net zo gespannen was als ik. En toen was het wachten tot ik aan de beurt was. Lang wachten!

En toen ik op mocht…..…… ging het geweldig. Ja, ik was nog gespannen, maar het was te doen. Doordat ik bleef ademen, mijn doel bleef vasthouden en zong hoe en wat ik wilde zingen. Daarna een oorverdovend applaus en de dag daarna nog complimenten dat ik mensen geraakt had met mijn duet met Daniel Lohues. Pffff. 

Met mijn doel voor ogen

1461612_1434432953473330_615396029778388847_n

Op basis hiervan en andere overleefde angstige situaties heb ik de 10 stappen ontdekt die je altijd en overal kunt gebruiken als je in paniek bent of raakt.

10 stappen om paniek en angst om te zetten in kracht

  1. Geef jezelf toe dat je in paniek bent en angst hebt (ga er eventueel bij zitten, liggen, huilen, gillen, voel het)!
  2. Vertel aan anderen hoe je je voelt. Zij hebben vaak geen idee hoe erg het met je is. Ik hield dit vroeger altijd voor me, maar dit werkt veel beter en ontspant al wat.
  3. Voel in je lijf op welke plek de paniek precies zit. Haal adem naar die plek en verdeel/verspreid terwijl je uitademt die paniek eens over je hele lijf. Hiermee verdun je de paniek en dat lucht aardig op.
  4. Bepaal je doel: hoe wil jij doen en beleven wat je wilt of moet doen? Probeer het je ook al helemaal voor te stellen dat je het zo doet (visualiseren, indenken, invoelen).
  5. Bedenk welke stappen je moet zetten om dit doel te gaan halen
  6. Maak het jezelf zo gemakkelijk mogelijk
  7. Relativeer: lach af en toe ook eens om jezelf dat je zo’n drama maakt van iets dat anderen gewoon doen.
  8. Voer je stappen uit met je doel voor ogen en terwijl je het jezelf zo gemakkelijk mogelijk blijft maken.
  9. Blijf steeds rustig ademhalen (je zou het zo maar kunnen vergeten…)
  10. Bereik je doel & geniet van je succes (en ook echt binnen laten komen he?).

Simpel he? Had ik deze stappen maar gekend toen ik boulimia had. En vaak in paniek was na een eetbui of, naar mijn idee, te veel en te vet eten in een restaurant of iemand thuis. Raak jij ook in paniek als je dingen moet eten waar je weerstand tegen hebt? Als je aan moet komen, terwijl je af wilt vallen? Of als je een eetbui hebt (gehad)? Probeer de stappen dan eens uit.

Laat me weten in het reactieveld hieronder:

  • In welke situaties raak jij in paniek?
  • Welke stappen spreken jou het meest aan om uit te proberen?
  • Wat helpt jou om weer in je kracht te komen?

12 thoughts on “10 stappen om paniek om te zetten in kracht

  1. Hoi Charlie, Via jouw recente blog over angst om uit te glijden, klikte ik door naar dit blog. De schrik sloeg me om het hart toen ik je voorbeeld las...mijn eerste reactie: "die master presenter ga ik dus overslaan!" Gevolgd door: Dank je wel! Fijn dat je jezelf al gemodelleerd hebt. Als jij het kunt, kan ik het leren! Groetjes, Ina
  2. Wat weer een mooi vecht verhaal Charlie. En met die tien stappen van jou kan ik wat! Ik print ze uit en hang ze op. Gelukkig zijn mijn paniekaanvallen voorbij maar zingen gaat solo nog steeds niet zonder trillende knieën. Maar als je weet waar ik vandaan ben gekomen ben ik apetrots! Steeds werd er tegen mij gezegd "wat een prachtige stem", je moet er iets mee doen enz. Ik durfde niet te zingen. Ja, alleen als ik op de fiets, in de tuin en gewoon thuis was en dan nog als er niemand bij was en zomaar voor me uit zong. Zodra het een echt lied was en er iemand in de buurt was stopte ik. Uiteindelijk na zeer lang aandringen van Joep "stop met werken en ga zingen" Eerst anderhalfjaar jang naar Amsterdam naar de cursus "zingen en helen". Was bij Broekmans en van Poppel een muziekzaak en daar hing deze folder die ik in de trein goed las en dacht die hing daar voor mij en dit is wat ik wil. Na een 5 jaar jaloers te zijn op mijn buurvrouw die bij het Philips Philharmonisch Koor zat waar van ik dacht dat het veel te hoog gegrepen was voor mij maar wat ik heeeel graag wilde heb ik de stoute schoenen aangetrokken en auditie gedaan. Zelfs toen ik zat te wachten om auditie te doen had ik de neiging om maar naar huis te gaan want de twee mensen voor mij werden afgewezen en ik, ik werd aangenomen!Hoe was het mogelijk. Heb daarna 3 jarige opleiding gedaan tot koorzanger om van blad te kunnen lezen. Inmiddels zit ik al 12 jaar op dit koor en doe iedere twee jaar auditie waar ik niet echt tegen opzie, wel met gezonde spanning naar toe ga. Op onze fietstochten stap ik ieder kerkje binnen en vraag of ik mag zingen. Ik moest altijd huilen en in het begin zodra er mensen kwamen, stopte ik. Maar langzamerhand begon het te wennen en zelfs een keer in Moissac een grote bedevaartsplaats zong ik in het voorportaal aan een groot plein en opeens stroomden de terrassen leeg en kwamen de mensen om te luisteren en vroegen zelfs of ik nog een keer wilde zingen omdat ze niet alles hadden gehoord. Dan slaat de schrik me weer om het hart en word ik zeer verlegen. Opeens zoveel publiek. Zou dat ooit helemaal weg gaan? Ik zing steeds het zelfde lied "lascia chio pianga" een lied over vrijheid, vul zelf maar in. Als ik mijn leven over mocht doen zou ik minder bang willen zijn. Wat een verloren energie. En wat doe je nou helemaal, je zingt gewoon een liedje.
    • Lieve Els, de tranen staan in mijn ogen bij het lezen van jouw verhaal. Ondanks je angst toch gaan waar je hart ligt. En gaan zingen, wat zo vanuit je hart komt. Misschien juist door jouw weg, overwonnen bangheid en stap-voor-stap naar je droom toe, dat je mensen zo weet te raken met jouw zang. Want met iedere toon en ieder woord krijgen we jou er voor 100% bij. Charlie
  3. TROTS ben ik op jou! Wat ontzettend goed van je! Ik raak niet vaak in paniek, alleen wanneer ik moe ben. Dan staat tegenover elk voorstel, elke verandering, elk... ieniemienie klein ding dat me gevraagd wordt een Grote Dikke Vette NEE! Nee, als in I can't handle, ik red het niet, het is te groot. En naderhand vraag ik me af waar ik me druk over maakte. Dus jouw top 10 kan ik soms wel gebruiken. (zeker het DOEL stellen helpt!) OF een grote deken - ff n dagje onderduiken ;-)
    • Oh Josine, wat herkenbaar. En heerlijk zo even onderduiken onder een grote deken en dan hopen dat morgen alles opgelost is. En heel soms is dat ook zo. Ik merk ook vaak nadat ik goed geslapen heb of alles even los heb gelaten, er opeens een oplossing in mijn hoofd bliebt (een soort kwartje dat valt). Zo bliebten in de voorbereiding naar mijn optreden ook die doelen opeens in mijn hoofd.
  4. Ha Charlie, Is er ook een filmpje van jouw duet met Daniel? Zou ik ook graag bekijken, t lied is prachtig, daarnaar luisteren als je bang bent zou ook helpen denk ik. Wat mij helpt als ik ergens bang voor ben (en soms wakker lig van de onrust) is om te bedenken wat het aller-allerergste is dat er kan gebeuren. En bij die allerergste versie van wat er zou kunnen gebeuren bedenken: hoe erg is het daadwerkelijk als dat zou gebeuren? Overleef ik dat dan of lijd ik alleen gezichtsverlies? En hoe realistisch is de kans dat het allerergste ook daadwerkelijk gaat gebeuren? En wie zou erom kunnen lachen, wie zou het kunnen relativeren? En wat zou die persoon erover zeggen? Door er op die manier naar te kijken wordt het kleiner en neemt de angst meestal af. En dan een beker warme melk en lekker doorslapen.... want als ik uitgerust ben kan ik zelf ook beter relativeren.
  5. Wat een prachtige blog weer Charlie! Had je optreden graag mee willen maken. Ik was vroeger ook regelmatig in paniek. Mij hielp het om van een afstandje te kijken naar mezelf en te ontdekken of er een lijn zat in mijn paniek. Of ik kon begrijpen waar het vandaan kwam, wat het met vroeger te maken had. Op het moment dat ik het snapte, had ik ook meer begrip voor mezelf. Van daaruit komen ik een soort actieplan maken om met de angst om te kunnen gaan. Groetjes, Kaya
    • Ja, leuk dat je het zegt. Mooi dat van een afstandje kijken. De paniek voelen, snappen waar het vandaan komt en dan vanuit begrip voor de situatie en jezelf weer verder gaan. Hiermee doe je jezelf en je gevoel recht aan. En door vervolgens je doelen en acties te bepalen, voorkom je tegelijkertijd dat je in de paniek blijft hangen.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *