31 mrt

Leven zonder eetstoornis – Fake it till you make it

Gek kun je af en toe worden van jezelf en je eetstoornis. Iedere dag weer dat gevecht met jezelf, je gedachten en eten. Doodvermoeiend en super frustrerend als het maar niet lukt uit de vicieuze cirkel van je eetstoornis te komen. Benader het eens van de andere kant. Start met leven alsof je geen eetstoornis hebt, oftewel: ‘Fake it till you make it‘.

.

Fake it till you make it

Ik keek de uitzending Floortje Dessing bij College Tour nog eens terug. Wat een feest. Ik geniet van haar bevlogenheid, reisverhalen en oprechte eerlijkheid in alles wat ze doet en zegt. Twan Huijs vroeg tijdens College Tour hoe ze zo ver gekomen was in haar leven en haar ontwapende antwoord was: “Ga voor wat je wilt. Straal zelfvertrouwen uit en fake it till you make it”. Ik realiseerde me gelijk hoezeer dit ook geldt als je van je eetstoornis af wilt komen.

Floortje kon veel dingen niet, maar wist wel wat ze wilde en waar ze enthousiast van werd. Wilde als kind zo graag naar het buitenland, dat ze verzon dat ze kon fluitspelen zodat ze naar een talentenconcours in Engeland mocht. Dat ze daar uiteindelijk niet meer mocht dan triangel spelen, deerde haar niet. Ze was wel in Engeland en daar ging het haar om.

Of ze leverde gewoon een kunstwerk van haar zus in bij de Hogeschool voor de Kunsten om aangenomen te worden. Maar wel in de wetenschap dat ze het daarna zelf moest waarmaken (wat ook lukte). Ze stapte zonder blikken of blozen over van radio-werk naar tv-presentator. Niet omdat ze dat al kon, of dat het persé bij haar paste om voor de camera te staan, maar omdat ze dat wilde. Zo ontwikkelde ze ook haar eigen kledingwinkel, het duurzame jeansmerk Kuyichi en begon haar eigen uitgeverij en productiebedrijf

Dat is ‘fake it till you make it’. Als je iets wilt, ga er dan voor, doe desnoods net alsof je iets al kunt en doe er vervolgens alles aan om er een succes van te maken.

 

Start to live a recovered life

Ook professor Beth Hartman McGilley, specialist op het gebied van eetstoornissen, sprak tijdens een eetstoorniscongres van de Nederlandse Academie voor Eetstoornissen, vergelijkbare woorden: ‘Begin te leven alsof je geen eetstoornis hebt’. Los van de symptomen van je eetstoornis.

Het mooie van hoe Beth Hartman het zegt, is de onvoorwaardelijkheid. Je hoeft niet perfect of hersteld te zijn om met je nieuwe leven te beginnen. Gekker nog, dit doen is vaak juist het begin van herstel. Omdat je hiermee je ‘gezonde verstand’ of ‘gezonde zelf’ meer ruimte geeft dan je ‘eetstoornisdeel’.

Start met de dingen die je zou willen doen als je geen eetstoornis zou hebben, is ook waar ik in geloof. Naast of als begin van je herstel. Bijvoorbeeld vaker met vrienden afspreken, naar film of theater gaan, iets leuks kopen voor jezelf, de kamer restylen, sporten, reizen of je eindelijk inschrijven voor die workshop (dans, zang, kunst, taal, klussen, etc.) die je al tijden op je lijstje hebt staan.

Hoe meer aandacht je besteedt aan de dingen die je werkelijk wilt, hoe beter deze ook zullen gaan en hoe meer deze dingen ook zullen voorkomen in je leven. Zo verdwijnen de dingen die je niet meer wilt steeds meer uit je systeem.

 

Fake it till you make it? Hoe dan?

Hoe kom je er nu voor jezelf achter wat je zou moeten ‘faken’? Deze vragen kunnen je hierbij helpen.

Stel je voor dat je geen eetprobleem of eetstoornis zou hebben?

  • Welke leuke, gekke of interessante dingen zou je direct willen doen als je helemaal vrij zou zijn?
  • Waar wil jij dan zijn en met wie?
  • Waar word jij enthousiast of blij van?
  • Wat voor soort werk, studie of bezigheden wil je doen?
  • Wat zou je willen leren, ontwikkelen, ondernemen?
  • Wat zijn de dingen die je nu niet durft, maar die je zo graag wel zou willen doen?
  • Welke leuke dingen, reizen, events, ontmoetingen wil jij meemaken?
  • Etc.

Kies één ding uit (TIP: kies het leukste) om mee te starten (liefst vandaag al). Probeer je nieuwe gedrag uit, imiteer eventueel andere mensen die goed zijn in wat jij wilt kunnen, glimlach regelmatig om jezelf, straal vertrouwen uit (zelfs als je je van binnen onzeker voelt) en doe net alsof dit de gewoonste zaak van de wereld is en jij dit altijd al zo doet. Fake it till you make it.

Ik ben heel benieuwd wat jij gaat ‘faken’ de komende tijd. Leuk als je het deelt in het reactieveld hieronder.

Dit artikel verscheen in maart 2016 en is op 30.3.2023 bijgewerkt.

28 thoughts on “Leven zonder eetstoornis – Fake it till you make it

  1. Deed ik na m'n niertransplantatie....was heerlijk...wel 15 kilo eraan! De middenweg vinden that is it! Ga niet meer op zoek, ben er zo klaar mee! Onvindbaar bij mij! #feedwithasmile➡ @josvraamt 👀
        • Ja, dat vechten, dat is zo vermoeiend. Erkennen dat zo'n alles-of-niks-drang kan bovenkomen is al een hele behulpzame stap. Dat dat een gewoontepatroon is geworden. Van daaruit kun je dan weer een keuze maken. Ga ik erin mee of kies ik voor wat ik werkelijk wil en waar ik morgen ook nog blij mee ben?
          • Een eetstoornis hebben terwijl je een donornier hebt waarbij je afstotingsmedicatie moet slikken levenslang waaronder prednison en prograf.....dat hoor ik nergens maar het is vreselijk. Extra gedoe bij de eetstoornis!
          • Ja, dan heb je het wel heel erg voor de kiezen Josette met die medicijnen erbij. Zie ook deze pdf Dik ben je niet voor de lol van Liesbeth van Rossum, endocrinoloog en hoogleraar obesitas en stress. Voor jou mogelijk al bekende kost, maar er zijn veel oorzaken van drang naar eten zoals genetisch, hormonaal, mentaal en ook medicijnen als corticosteroïden. Kan me voorstellen dat het dan een zoektocht is.
  2. Ja, zelfs vandaag had ik even zin in een eetbui van chocolade maar toch kocht ik me een fruitsalade en ik moet zeggen dat ik heel fier ben op mezelf. Ik hoop dat vele mensen iets hebben aan dit bericht.
  3. Ik fake 'gezond zijn' nu sinds een week en ik heb nog maar eenmaal een eetbui gehad en daarna gecompenseerd. Voor de rest eet ik normaal en compenseer ik niet. Ik merk dat ik me veel gelukkiger voel en dat ik andere dingen opzoek wanneer ik me begin te vervelen of zin krijg in een eetbui, ik hoop dat ik het volhou.
    • Dat klinkt goed Janis. Deze ervaring heb je alvast 'in the pocket'. Bezig zijn met 'gezond zijn' en wat daarbij hoort voor jou. Hoe meer je het doet, hoe meer je ervan krijgt. En mocht je toch een keer een dip krijgen, dan weet je ook dat je altijd weer op deze manier van kijken en handelen terug kunt vallen. Fake 'gezond zijn' till you make it. Fijn weekend.
  4. Charlie, dank je wel voor het bericht. Ik denk dat ik direct een te grote stap wil nemen. Ik ken het boek niet dus zal kijken of ik deze in de bieb kan vinden. Groetjes, Brenda
  5. Wat je zegt klinkt heel aanlokkelijk. Maar wat doe je als je eetstoornis en de gevolgen daarvan je juist tegenhouden om de dingen te doen die je zou willen doen. Voorbeeld: mijn droom is een verre reis maken met man en kinderen. Mijn overgewicht en pijn in gewrichten houden mij toch echt tegen dat nu te kunnen. Hoe zou ik hier dan volgens jouw advies dan mee om kunnen gaan?
    • Hi Brenda, ik kan me voorstellen dat je je verheugt op die verre reis. Laat je droom je leidraad zijn. Onderzoek waar je heen zou willen en wanneer, verzamel informatie en maak bijvoorbeeld een collage van de plekken waar je heen wilt. Leef je in in wat deze reis jou en je gezin zou brengen en ga dan bezig met wat je moet doen en laten om die droom tot werkelijkheid te maken. Welke kleine en grote stappen moet je zetten? Begin dan met de uitvoering bij stap 1. Iedere (zelfs kleine) stap die je dan zet in de richting van je doel is er een op weg naar je doel. Een boek dat hierbij aansluit is het boek Dromen Durven Doen van Ben Tiggelaar. Maar wellicht heb je naast deze grote droom ook dagelijkse dingen die je kunt oppakken om alvast te 'leven alsof je geen eetstoornis hebt'. Deze zijn vaak behapbaarder en als je ze dan realiseert, dan heb je ook gelijk de voldoening wat weer meer zelfvertrouwen geeft. Heel veel succes met de stappen die je gaat zetten.
  6. Fantastisch! Noem het toevallig of niet, maar dit lijkt bij mij het thema van de dag! Vanmorgen kwam ik een vacature tegen (docent zorg en welzijn) waar ik graag op zou willen reageren! Sterker nog, het lijkt mij super leuk om voor de klas te staan en dit vak aan VMBO te kunnen geven! Ik heb alleen geen lesbevoegdheid, wel een SPH achtergrond. Mijn vriend (is docent) zei al; je moet gewoon solliciteren en bluffen! Verder ben ik op dit moment bezig met het schrijven van mijn scriptie (gaat over theater met een bepaalde doelgroep) en kwam net een artikel tegen over de kunst van het doen alsof... EN nu jouw artikel! Leuk, ik wordt er helemaal blij van en ga hiermee aan de slag! Ik heb mijn eten onder controle, en super veel zelfdiscipline om die scriptie op tijd af te krijgen!
  7. Wat een goed idee!!! Ik ben altijd beetje jaloers op mensen die schijnbaar niet veel om eten geven. Hetzelfde heb ik met alcohol. Drink slechts weinig, paar glaasjes in het weekend maar zou liever zonder alcohol door het leven gaan. Vanaf vandaag ga ik deze nieuwe aanpak proberen. Ben heel benieuwd.
    • Hi Anna, leuk dat het je aanspreekt. Ik ben net als jij ook benieuwd hoe het 'schijnbaar' nonchalant omgaan met eten en drinken je gaat bevallen. Misschien helpt het ook nog om te bedenken waar je je aandacht wel op wilt richten als je het 'schijnbaar' niet meer richt op eten en drinken.
    • Woo sorry dat ik erop reageer maar dit lijkt mijn tekst wel! Ik zou zoooo graag er niet zo gefixeerd op zijn. Als ik bijv uiteten ga met vriendinnen en we mogen bestellen zijn ze totaal niet bezig met de kaart het doet ze niks. Ik zou ook super graag willen dat eten gwn iets is wat je voed en that’s it. En als je wel een keer wat eet er gwn van kunnen genieten ipv compensatie gedrag of de hele dag ermee zitten. Btw met alcohol heb ik precies t zelfde !!
      • Ja, gaaf is dat hè Esther, die ontspannenheid hoe anderen ermee omgaan. Mooi om als uitgangspunt te gaan pakken. Mij heeft het bijvoorbeeld geholpen me steeds te richten op benieuwd zijn naar bepaalde smaken of ingrediënten. En natuurlijk de mensen met wie ik in een resto ben. Dus ik ben me gaan bedenken waar ik me wel op wil richten. Wat zou jou helpen?
        • Ja ik zou ook kunnen faken dat t mij niets doet. En lekker in gesprek gaan. Maar ik vrees dat ik dan op de terug weg een eet “aanval“ krijg omdat ik mij heb moeten inhouden 🙈
          • Ja, dat is de angst inderdaad die nog hoort bij de eetstoornis. Maar stel je eens voor dat die eetstoornis in het museum zou zitten en je helemaal geen last zou hebben van 'moeten inhouden' of 'aanvallen daarna'. Wat zou je dan doen? Hoe zou je dan leven. Misschien ook mooi gespreksonderwerp met mensen in je omgeving?
  8. Ik wil kunnen genieten van m'n eten en m'n dag niet rond eten laten draaien maar genieten van elke seconde. Ik zit in Tahiti en toch denk ik te vaak aan eten, eten dat ik niet eens wil. Vanaf nu draait m'n dag om genieten, genieten van de verveling, genieten van m'n vriend en genieten van m'n leven. Eten is niet alles.
      • Hoi Charlie, bedankt voor het delen! Wacht altijd vol hoop en verwachting op een bericht😊 Merk dat ik ga doen alsof de eetstoornis niet bestaat, ik mijzelf een vrijbrief geef om me maar vol te proppen als ik daar zin in heb. Geen negatief oordeel hierover hebben(het is er immers niet), maar achteraf wel weer spijt. Dat is vast niet de bedoeling en een verkeerde insteek...Lieve groetjes Marieke

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *