Hoe drukker, hoe liever voor mezelf

Het is 17.43. Ik laat de laatste klant uit, haast me de trap op naar de woonkamer, keil de kopjes in de vaatwasser en gris m’n dossiers mee naar kantoor om zo snel mogelijk de werkdag af te ronden. In rap tempo verstuur ik huiswerkopdrachten en facturen, werk dossiers bij en beantwoord de meest dringende mailtjes. Dan laat de pingel van de wasmachine me overduidelijk weten dat ‘ie klaar is en dat de was opgehangen wil worden. Intussen valt mijn blik op een gemist appje van zoonlief: hij wil ook mee-eten. “Pfff, oh ja eten, ook dat nog.” Ik zucht en denk: “We halen wel een diepvriespizza. Ik ben er wel klaar mee voor vandaag”. 

Ik wil even niks!

In gedachten zie ik de pizza al dampend uit de oven komen en een kort moment denk ik: “Heerlijk” want dan hoef ik even niets. Vervolgens verwerp ik mijn eerste ingeving. Ik weet namelijk dat die pizza me geen voldoening gaat opleveren. Dat ik me daarvan juist minder ga voelen in plaats van meer. Dat zo’n diepvriespizza m’n lijf niet voedt, de smaak vlak is en dat ik er, zo weet ik uit ervaring, niet blij van wordt. Geen goed idee dus. Ik wil wat beters.

Plots floept er een andere oplossing in mijn hoofd in de vorm van een recept: quinoa met een Indiase curry van bloemkool, kikkererwten en kokosmelk. Ik haal bij de winkel aan de overkant de ingrediënten die ik nog nodig heb en een half uur later staat er een gezonde, volwaardige en ook nog eens lekker spicy maaltijd op tafel. Ik voel me voldaan en tevreden en merk dat mijn lijf dit ook waardeert. Ik kom tot rust, krijg meer energie en heb zelfs zin om gezellige gesprekken te voeren aan tafel.

Klinkt als ZEN maar ….

Tja, zo zen, als ik nu met eten omga, ben ik echt niet altijd geweest. Ik ben jarenlang niet zo lief geweest voor m’n lijf. Van mezelf uithongeren tot eetbuien en van obsessief gezond tot “laat alles maar waaien” en “kan mij het schelen”, ik heb het allemaal gedaan. Tegenwoordig hanteer ik echter maar één principe: Ik ben lief voor mezelf. En dat betekent ook dat hoe moeier ik ben en hoe drukker het is, hoe beter ik voor mezelf zorg.

Ik ontdekte dit lief-voor-mezelf-principe jaren geleden door een verhaal van Boeddha. Als Boeddha een enorm drukke dag vol afspraken en lezingen voor de boeg heeft, vraagt hij zich af wat hij zal doen met zijn meditatie. En dan zegt hij: “Ik heb morgen een drukke dag, dus in plaats van één keer mediteren, ga ik morgen twee keer mediteren”.

“Hoe moeier ik ben en hoe drukker het is, hoe beter ik voor mezelf zorg”

 

Zoals Boeddha, handel ik tegenwoordig ook. In stressvolle, emotionele tijden, als ik doodmoe ben of als mijn hoofd overloopt, ben ik extra lief voor mezelf:

• Ik maak lekkere, snelle gerechten van pure, onbewerkte ingrediënten.
• Ik drink minder koffie en laat alcohol staan.
• Ik ga vaker lopend ergens naar toe en zorg dat ik veel buiten kom.
• Ik kijk minder TV en social media en duik lekker met een boek in bed.
• Ik besteed extra zorg aan mijn uiterlijk en omgeving (trek iets aan waar ik me prettig in voel, fijn de kaarsjes aan, bloemen, een opgeruimde tafel).

Goed zorgen voor jezelf op tijden dat je denkt geen tijd te hebben voor wat dan ook, is het liefste dat je voor jezelf kunt doen. En dat is onbetaalbaar.

Liefs,

Dit artikel verscheen eerder in de Lekker Gezond (2017-03)