Hoe kun je angst voor eetbuien loslaten?

In mijn vorige blog schreef ik al dat ik na 25 jaar opeens een eetbuigedachte kreeg en vervolgens een flinke angst om ook echt eetbuien te krijgen. Het voelde als the beast is back en daar had ik dus geen zin in. Verre van dat zelfs. Inmiddels ben ik een jaar verder en wat ik heb gedaan om de angst los te laten en niet in eetbuien te duiken, blijkt te werken. Tijd dus om mijn tips met jou te delen. Want als ik het kan, dan kun jij het ook. Hier komen ze.

Trigger voor mijn angst voor eetbuien

De trigger die angst voor eetbuien bij mij opriep was een beeld van mezelf waarin ik handen vol eten uit een wok naar binnen aan het proppen was. Die pan stond er overigens echt, mét lekker eten erin. Ik schrok al van dat beeld, maar ik schrok nog meer van alle gedachtes die daarna ontstonden. Van die ‘wat als’ gedachtes die meestal geen goede afloop hebben: eetstoornis terug, eenzaamheid, mezelf kwijt, dit werk niet meer kunnen doen, etc. Nou reken maar dat die angst dan nog een tandje erger wordt.

Maar ook al werd ik er onzeker van en bekroop me de angst voor eetbuien, de belangrijkste gedachte die ik had was “No way dat ik hierin mee ga”. Wat deed ik wel? Ik heb acht tips voor je.

1. Er is geen tijger!

Bij iedere angst die je voelt is het goed om allereerst te checken of er levensgevaar is. Zo niet, dan is er geen acute actie nodig. Ook bij mij was dit het allereerste dat ik me besefte. Eetbuien zijn naar en angstaanjagend, maar er is geen levensgevaar. Er is geen Tijger! Pffff. Dat scheelt.

2. Deze angst is puur een fysieke reactie van mijn lijf

Ik wist dus dat er geen tijger was, dat die pan me niet op eigen houtje zou aanvallen én ook dat het eten niet vanzelf in mijn mond zou belanden. Ik wist ook dat de angst voor eetbuien die ik voelde puur een fysieke reactie was op een ‘oude angst’ en ‘doemdenken’.

Hoe werkt dat? Bij angst, door een gebeurtenis of negatieve gedachtes, schiet je systeem automatisch in de overleefstand (je reptiele brein). Op dat moment schieten stresshormonen (cortisol, adrenaline) omhoog en merk je dat je onrustig wordt. Je hart gaat sneller kloppen, je bloeddruk wordt hoger, je ademhaling versnelt en voel je hoger in je borst, je spieren spannen zich aan, je buik schiet in de kramp, etc. Kortom, je lijf maakt zich fysiek klaar om te vechten of te vluchten. Dit is puur een automatische, instinctmatige reactie van je brein en lijf. Je hoeft hier dus niet van te schrikken als het gebeurt (tenzij er wel een tijger is).

Relax dus. Je bent niet gek.

Wil je trouwens meer weten over hoe angst werkt, bekijk dan onderstaande, ontwapenende video (inclusief tijger) van Geert Verschaeve, een Belgische therapeut die zich gespecialiseerd heeft in angststoornissen.

3. Angst wil je op het rechte pad houden

Ook belangrijk om te weten is dat angst naast het activeren van je overlevingsmechanisme (o zo fijn bij echt levensgevaar), nog een andere functie heeft. Het wil je namelijk juist beschermen voor gevaar en je op het rechte pad houden. Dit doet het door je alert en geconcentreerd te houden en je ook via beelden en gedachten te waarschuwen voor gevaar. Je kunt hierdoor beter anticiperen op wat nodig is.

Stel je voor dat je in de bergen vlak langs een ravijn moet lopen. De angst die dat bij je oproept zorgt dat je dan geconcentreerder loopt, je voeten bewuster neer zet, dat je misschien even je mond houdt, of dichter bij de veilige bergwand gaat lopen. Weg van de gevaarlijke ravijnrand.

Of denk eens aan een kleiner treinstation waar je staat te wachten op een trein. Soms komt er dan met denderend geweld een doorgaande trein langsrazen. Ik ben niet suïcidaal, maar ben dan altijd bang dat ik voor die trein gezogen word of nog erger. Vaak sta ik dan met ingehouden adem én zo ver en veilig mogelijk van de perronrand te wachten tot die trein voorbij is.

Zo werkt het precies hetzelfde met angst voor eetbuien. Mijn eetbui-beelden en gedachten waren dus niet bedoeld om uit te voeren, maar om me te waarschuwen en me alert en geconcentreerd te houden. Zodat ik goed zou zorgen voor mezelf.

4. Zet rustbrengers in op angstige, stressvolle tijden

Ik wist dus dat mijn angst bedoeld was om me op het rechte pad te houden. Nu was het aan mij om die dingen te doen, die mijn systeem weer tot rust konden brengen. Mijn succesformules die ik al meer dan 25 jaar toepas. Zoals m’n angst direct delen met m’n lief en anderen waardoor ik al wat kon ontspannen. En door wat gezonde routines weer wat bewuster toe te passen: voldoende slaap (7-8 uur), m’n yoga iedere ochtend, gezond/voldoende eten, frisse buitenlucht en bewegen.

Maar je kunt ook denken aan andere activiteiten die je stress-systeem weer tot rust brengen:

• Een yogaoefening die rust brengt of andere ontspannings- of ademhalingsoefeningen.
• Ongegeneerd lekker zuchten. Ja, echt waar dat werkt, lees deze blog maar.
• Doe-klusjes als een wasje vouwen, iets opruimen, etc.
• Een liedje (mee)zingen en/of een relativerend liedje op zetten als bijvoorbeeld Het komt allemaal wel goed van Brigitte Kaandorp.
• Ontspanning door een bad, massage, filmpje pakken, bad/douche, mooi boek of tijdschrift, etc.
• Wandelen brengt ook rust in onrustige, angstige en stressvolle tijden.
• Geruststellende dingen tegen jezelf zeggen als “Er is geen tijger”, “Het komt goed”, “Dit gaat voorbij” of “Ik kan dit” of juist lekker melodramatische dingen als “Dat heb ik weer”.

5. Focus je op wat je aan het doen was of te doen hebt

De eerste keren dat ik de angst voor eetbuien voelde, was ik flink van slag. Dan kon ik niet eens meer helder nadenken, maar liep als een kip zonder kop rond. De angst kwam overigens meestal als ik alleen was en dat komt natuurlijk nogal eens voor.

Na de schrik van de eerste keer, wist ik dat de angst weer zou komen als ik alleen thuis zou zijn. Toen kreeg ik weliswaar de angst voor de angst erbij, maar kon me er ook mentaal op voorbereiden.

Op een gegeven moment had ik door dat het niet hielp als ik met die angst in gevecht ging of ‘m tegen wilde houden. Ik liet het dus maar. Ook vanuit de wetenschap dat emoties sowieso voorbijgaan en vaak niet eens meer dan 90 seconden duren (als je ze er laat zijn).

Wat me vooral hielp was om steeds stil te staan bij waar ik ook alweer mee bezig was – of – zou moeten zijn: sessies voorbereiden, mailfeedback geven, een blog schrijven, het huishouden, etc. Gewoon de huis-tuin-keuken-werk dingen.

Kortom: keer op keer als de angst langskwam, liet ik deze toe, snapte ik de functie en richtte me vervolgens weer op het hier en nu.

6. “Hé joh, doe normaal (met eten)”.

Tja, normaal doen met eten, dat klinkt gemakkelijker dan het was. Door die angst voor eetbuien, kon ik opeens weer malen over of ik nu wel of niet iets lekkers zou durven nemen. Ik had geen angst over de normale maaltijden, maar wel over extraatjes. Want stel je voor dat het mis zou gaan en dit het begin zou zijn van een eetbui?

Op die momenten zei ik tegen mezelf “Joh, doe normaal”, want natuurlijk wist ik best wat normaal was. Normaal is gewoon drie normale maaltijden per dag en als ik lekkere trek heb en mijn hart en buik hebben ook zin, gewoon iets lekkers in de vorm van een hapje, een drankje, wat nootjes of een stukje chocola. Niet te lang over nadenken dus.

7. Zeg bedankt & tot ziens tegen ‘oud nieuws’

Met de zes tips die ik hiervoor gaf, kom je al een heel eind, maar er zijn nog een paar dingen die goed zijn om te weten. Een paar valkuilen waar je zomaar in kunt stappen als angst voor eetbuien oplaait.

Komen deze valkuilen bij jou voor, zeg dan in alle gevallen: “Bedankt, maar dit is oud nieuws. Ik ga hier niet in mee”.

Valkuilen

• Geloof de (oude) eetstoornisstem niet als deze je toefluistert: “toe maar” of “waarom zou je de strijd aangaan, zo vermoeiend” of “één keer moet toch kunnen” of “dan is dit een afscheidsritueel”. Allemaal bullshit. Een stem uit het verleden. Trap er dus niet in. Jij weet wel beter.
• Geloof ook niet die innerlijke criticus die je steeds naar beneden haalt of zegt dat je het toch niet kunt. Ook daar heb je niets aan. Blijf kiezen voor de vrijheid en de dingen die jou plezier geven.
• Ga ook niet voor- of na-compenseren (te weinig eten, maaltijden overslaan), maar blijf regelmatig en voldoende eten. Iedere vorm van compenseren roept eetbuien juist op. Negeren dus die gedachtes aan compenseren.
• Ga sociale (eet)momenten niet uit de weg, maar gebruik sociale momenten juist om te genieten van vriendschappen, je hart te luchten of juist mee te leven met een ander.
• Ga ook niet je agenda volplempen zodat je geen moment alleen bent, maar plan juist ook rustmomenten voor jezelf om op te laden of te ontspannen.
• Angst roept trouwens ook de neiging op om nog strakker te sturen op controle: stappen en calorieën tellen, goed/fout lijstjes, alleen gezond mogen eten, een nutriënten-app bijhouden, etc. Het helpt je echter niet. Hoe meer je probeert controle te houden, hoe verder je van huis raakt. Laat dus ook deze valkuil aan je voorbijgaan.

8. Neem je gedachtes niet te serieus

Tot slot de laatste tip. Je kunt er niets aan doen dat je bepaalde gedachtes krijgt en dat dat gevoelens oproept. Gedachtes en emoties komen en gaan. Je hebt er dus geen grip op. Je hebt op een dag zo’n 40.000 gedachtes en veel daarvan neem je niet eens serieus of luister je niet naar. Waarom zou je deze eetgedachtes of angst dan wel serieus nemen. Let it go en focus je op wat je in het hier en nu te doen hebt.

Meer lezen?

Wil je meer lezen over hoe je om kunt gaan met angst lees dan:

• 10 stappen om paniek om te zetten in kracht.
• Emoties en onrust grootste triggers eetbuien.
• Onrust, emoties, ga aan de wandel.
• Wat er ook gebeurt, blijf ademen.

Mij hebben deze tips me het afgelopen jaar door deze periode geholpen. Hoe meer ik deze tips toepaste, hoe meer de angst wegebde en vertrouwen terugkwam. De rust is weergekeerd. Mijn hormonen zijn inmiddels ook weer wat meer in balans dus dat zal ook helpen. Ik hoop in ieder geval dat je net zoveel aan mijn angst-loslaat-tips hebt als ik heb gehad.

Warme groet,

P.S. Ik vergeet net één van de belangrijkste tips toe te voegen. Download mijn gratis e-boek Eerste Hulp Set bij Eetbuien met 21 tips die je in kunt zetten als een eetbui op de loer ligt. Inclusief een wandelmeditatie die je door moeilijke momenten hebt (gewoon oortjes op, deur dicht trekken en dan help ik je op weg).

Deel je vragen & tips

Heb je nog vragen of nog meer tips hoe je angst voor eetbuien los kan laten, deel ze dan hieronder?