“Morgen eet ik de hele dag gezond”. Hoe vaak heb ik me dat niet voorgenomen in mijn leven en hoe vaak ging het dan weer mis gedurende de dag? Heel vaak! Een verloren dag, noemde ik die dagen. En dan was het hek van de dam. Want als het toch al een verloren dag is, dan kan de controle los. Dan mag alles. Even leuk, maar achteraf komt de spijt. Hoe kom je nu af van dit verloren-dag-syndroom? Lees verder
In mijn vorige blog schreef ik al dat ik na 25 jaar opeens een eetbuigedachte kreeg en vervolgens een flinke angst om ook echt eetbuien te krijgen. Het voelde als the beast is back en daar had ik dus geen zin in. Verre van dat zelfs. Inmiddels ben ik een jaar verder en wat ik heb gedaan om de angst los te laten en niet in eetbuien te duiken, blijkt te werken. Tijd dus om mijn tips met jou te delen. Want als ik het kan, dan kun jij het ook. Hier komen ze. Lees verder
Ik wist wel dat hormonen effect hebben, maar zo’n effect dat ze me opeens weer angst konden aanjagen? Na ruim 25 jaar zonder eetbuien, slaat de angst me om het hart. Is het mogelijk dat een eetstoornis terug kan komen? Zijn het hormonen? Is het de overgang? Wat is er met me aan de hand? Lees verder
Wat hebben een rotsklimmer en een eetstoornis nu met elkaar te maken? Niet veel zou je zeggen. Toch was er veel dat me raakte en inspireerde afgelopen week bij het zien van de bloedstollende film Free Solo. Stel je eens voor dat deze inzichten je kunnen helpen op weg naar een vrij leven zonder eetstoornis en bij het realiseren van je dromen.
.
Daar stond ik dan: 21 jaar en in drie weken met een crash dieet 10 kilo afgevallen. Euforisch vanwege deze prestatie en met een nieuwe garderobe voor m’n nieuwe, slanke IK. Super trots en zelfverzekerd. Maar toen begon de ellende. Jarenlang sloeg ik aan alle kanten door tot ik rond m’n 27e eindelijk in balans kwam. Wat weet ik nu, wat ik toen niet wist? Kortom, hoe blijf je op gewicht en kom je in balans na een periode van (extreem) afvallen? Lees verder
Stop, roep ik naar m’n lief. De Italiaanse zon brand genadeloos. Zweet gust van m’n lijf. Kromgebogen hang ik over het stuur van m’n fiets in de schaduw van een piezelig boompje. M’n benen zwabberen. M’n armen trillen. De energie is op. Ik luister naar m’n lijf. Ik stop en eet en drink. Ik eet om te kunnen fietsen door dit prachtige land. Doe jij dat ook? Eten om te kunnen sporten? Of sport jij om te kunnen eten? Lees verder
Pffffff, wat stom van me. Ik zit met Annelot, 20 jaar, aan tafel. “Ik wil nu echt eens van het laatste staartje van m’n eetstoornis af”, verzucht ze. Ik leef mee, luister, vraag waar ze precies nog last van heeft. Opeens zeg ik “Dat klinkt als hoe ‘normale mensen’ omgaan met eten. Volgens mij doe je het hartstikke goed en heeft dit niets meer met een eetstoornis te maken”. Ik zie de opluchting op haar gezicht. Dat was de bevestiging die ze nodig had. Oeps…. en die was ik nou net helemaal vergeten te geven. Terwijl dat natuurlijk één van de belangrijkste vragen is om te beantwoorden: Wanneer ben je hersteld van een eetstoornis? Lees verder
Ik spreek Claudia, 27 jaar. Ze heeft sinds twee jaar eetbuien en kan hier inmiddels niet meer mee stoppen. Een paar jaar geleden begon ze koolhydraatarm te eten om af te vallen en sindsdien is ze panisch voor brood, taart, friet, pasta, rijst, aardappels en nog veel meer. Behalve als ze eetbuien heeft. Dan propt ze zich vol met koek, snoep, chocola, ijs en snacks. Voor haar reden te meer om koolhydraten in de ban te laten, want voordat ze het weet slaat ze hierin door. Slim of niet? Lees verder
Gezondheid straalt me tegemoet als ik na mijn lezing rondloop op het Better Health Event. Wat een stands, informatie en lezingen over gezond leven en eten. Een ‘handsome’ vijftiger vertelt me hoe energiek hij is sinds hij Paleo eet. Wow, dat wil ik ook. Ik zie talloze stands met supplementen en praat uitgebreid met een standhouder over de wonderbaarlijke effecten van vis- en krilolie. Zal ik mijn eetpatroon omgooien? Of die supplementen kopen? Lees verder
Sylvia Aimee
had de wereld aan haar voeten. Schreef en zong haar haar eigen liedjes, deed mee aan De Beste Singer Songwriter van Nederland, speelde bij De Wereld Draait door. Tot ze zo bang werd om het niet perfect te doen, dat ze compleet stopte met muziek maken. Om vervolgens te belanden in een eetstoornis. In deze gastblog deelt ze haar verhaal, haar story of hope, haar nieuwste lied “Stories” en een boodschap aan jou. Lees verder
“Een eetstoornis, daar kom je toch nooit vanaf?” hoor ik vaak. Op zo’n moment komt de tijgerin in mij boven en wil ik roepen “WEL!!!!”. Dan haal ik adem en zeg rustig: “Het is niet gemakkelijk, maar een eetstoornis daar kun je echt vanaf komen! Ik ben er zelf het levende bewijs van.” Precies 25 jaar geleden, na zeven jaar gevangen te hebben gezeten in mijn boulimia, gooide ik het roer om. Hoe, dat lees je hier. Lees verder
Pffff, dat valt niet mee, vertellen wat een eetstoornis inhoudt op zo’n manier dat je omgeving het ook echt begrijpt. Zo wil Chantal haar vriend wél vertellen over haar eetprobleem, maar weet ze niet hoe en waar te beginnen. Door de spanning die dat met zich meebrengt, wordt ze steeds zo overmand door emoties, dat het uitleggen al helemaal niet meer lukt. Niet vertellen is echter ook geen optie meer. Hoe pakt je het dan wel aan? Lees verder
“Wat ik nou heb gehoord…….…” M’n lief is amper thuis of hij steekt al van wal met een bevlogen verhaal van Richard Krajicek op de radio. Over wat toptennissers onderscheidt van middelmatige tennissers. Ik luister vol aandacht en weet gelijk “Daar kan ik wat mee!”. Want zijn twee top tips kunnen het verschil maken tussen blijven hangen in eetstoornisgedrag (of welk probleem dan ook) of de omslag maken. Lees verder
Omdat ik al lang geleden afscheid heb genomen van m’n boulimia, dacht ik mijn portie verslavings- en dwanghandelingen wel te hebben gehad. Tot ik een paar maanden geleden een artikel over psychiater Menno Oosterhoff en dwangstoornissen las. Toen besefte ik dat ik nog lang niet ‘verlicht’ ben. Ik ga graag, in het belang van zelfonderzoek, met de billen bloot. Heb je even? Lees verder
Ik heb een bloedhekel aan dreinende kinderen. En zo mogelijk een nog grotere hekel aan ouders die zo’n kind negeren, laten dreinen of erger nog: het uiteindelijk gewoon z’n zin geven. Ik erger me er dood aan, kan ze bijna wel wurgen. Allebei. Een eetbui is als een dreinend kind. Een blog over wat te doen aan dreinende eetbuien – en kinderen. Lees verder