Eetstoornis: monster of maatje?
Jezelf uithongeren of juist volproppen, dwars door de regen naar de supermarkt om ‘vreetbui’-eten in te slaan, eindeloos veel bewegen om de gegeten calorieën teniet te doen, pijn in je lijf van de laxeermiddelen, je sterk voelen dat je de honger aan kan en nog lichter bent geworden, je ellendig voelen van het volproppen, je gewicht, het kotsen of de eenzaamheid. Maar ook even niet aan iets anders hoeven denken, niet hoeven voelen, geen gezeur aan je hoofd, even niets anders. Is je eetstoornis dan iets positiefs of iets negatiefs: een monster of maatje?
Eetstoornis als monster
Deze manier van denken gaat ervan uit dat een deel van jou (het monster) zorgt voor jouw “rare gedrag” rond eten. Op sommige momenten komt dat monster naar voren en grijpt de macht over jou. Het anorexiamonster zorgt er dan voor dat je alles doet wat mogelijk is om niet te (hoeven) eten of om zoveel mogelijk calorieën weer kwijt te raken. Het boulimia- en eetbuimonster laat je juist grote hoeveelheden voedsel verzamelen en naar binnen werken. En al die monsters laten ons daarbij ook nog eens ‘fijntjes’ weten dat we ‘sukkels’ zijn of nog niet eens goed genoeg zijn in ons verslavingsgedrag.
En wat hebben we geleerd uit sprookjes? Juist, monsters gaan we net zo lang bevechten of wegdrukken totdat deze zich overgeven. Terwijl we ook weten dat het helaas maar weinigen lukt de draak te verslaan. Vaak zijn er zelfs al veel ridders gesneuveld voordat de draak uiteindelijk geveld wordt door de held.
Eetstoornis als maatje
Het zien van je eetstoornis als “maatje” is niet zo geaccepteerd, zeker niet door je omgeving. Want een eetstoornis, dat kan toch niets positiefs in zich hebben? Toch, als je praat met mensen met een eetstoornis, blijkt dit wel zo te zijn:
- “Als ik een eetbui heb, heb ik even helemaal geen last van mijn omgeving, ik ben alleen met mezelf en het eten. Ik proef, ik kauw, ik slik. Ik denk niet, ik voel niet” – vrouw met boulimia.
- “Eindelijk iets waar ik goed in ben” – vrouw met anorexia.
- “Ik was zo enorm opgefokt vandaag dat ik wel moest eten. Daarna was ik het kwijt” – vrouw eetbuistoornis.
Het hebben van een eetstoornis heeft dus ook positieve kanten. Kanten die er vaak voor zorgen dat je lang door blijft gaan met je gedrag omdat je nog geen andere manier hebt gevonden om dezelfde positieve effecten te bereiken.
Eetstoornis is slechts een deel van jou
Ik zie een eetstoornis niet als monster of maatje, maar wel als gedrag waar twee kanten aan zitten: een positieve (zoals beschreven onder maatje) en een negatieve (ongezond en naar beneden halend). Je eetstoornis is eigenlijk een uit de hand gelopen gedrag dat je ooit ergens in je leven bent begonnen. Gedrag dat toen nodig was om te kunnen functioneren in je leven maar dat nu niet meer nodig is en je nu zelfs in de weg zit.
Ik geloof niet in het bevechten van monsters. Hoe harder je namelijk gevoelens, gedachtes of behoeftes wegdrukt, hoe harder deze terug zullen komen. Probeer maar eens niet aan een “roze olifant” te denken. Bovendien kost het vechten veel energie. Energie die je beter en met meer resultaat positief kunt gebruiken.
Ik geloof wel in het eerlijk in de ogen kijken van het monster (alhoewel ik deze dan liever een andere naam zou geven) en het ontwikkelen van nieuw gedrag om meer zelfvertrouwen te krijgen, een positief zelfbeeld te ontwikkelen en jezelf te zijn in contact met anderen.
Hoe is het met jouw monsters en maatjes?
Krijg meer inzicht in jouw eetstoornis door jezelf af te vragen of jouw eetstoornis voor jou een monster of maatje is? Of beide? Of misschien kan een goede vriend/vriendin deze vragen eens aan jou stellen. De antwoorden zullen je ongetwijfeld op weg helpen naar een oplossing en je in ieder geval meer inzicht en rust geven.
- Wanneer is jouw eetstoornis jouw maatje? Oftewel: wat zijn de positieve effecten voor jou van je eetstoornis (wat levert het je op)?
- Wanneer vind jij jouw eetstoornis een monster? Oftewel: wat is je grootste frustratie als het gaat om jouw eetstoornis (waar heb je het meeste last van)?
Ik ben benieuwd naar jouw inzichten. Neem even een kort moment om de vragen te beantwoorden en plaats je inzichten in het commentaarveld hieronder.
11 thoughts on “Eetstoornis: monster of maatje?”