Free Solo inspiratie op weg naar vrij leven

Wat hebben een rotsklimmer en een eetstoornis nu met elkaar te maken? Niet veel zou je zeggen. Toch was er veel dat me raakte en inspireerde afgelopen week bij het zien van de bloedstollende film Free Solo. Stel je eens voor dat deze inzichten je kunnen helpen op weg naar een vrij leven zonder eetstoornis en bij het realiseren van je dromen.

.

Film Free Solo bloedstollend inspirerend

Adrenaline golft door m’n lijf terwijl ik 100 minuten volledig opga in de film Free Solo. In deze documentaire probeert Alex Honnold, zijn tot dan toe onmogelijk lijkende droom te realiseren. Hij wil als eerste free solo, zonder touw of zekering, de beroemdste 975 meter hoge granieten rotswand ter wereld beklimmen: de El Capitan in Yosemite National Park.

Letterlijk ademloos kijk ik naar zijn levensverhaal, naar z’n drang om deze onmogelijke uitdaging aan te gaan en vooral hoe hij het risico op dood vallen trotseert om z’n droom te verwezenlijken. Pas als Alex op de spannendste etappe na een levensbedreigende karatestap met een ontwapenende big smile de camera inkijkt, komt de ontlading. Even later staat hij boven en zien we z’n vochtige ogen als hij belt met z’n vriendin. Touché.

Peter Buurman, filmrecensent, over deze film: ‘Van Free Solo krijg je hoogtevrees, maar leer je ook los te laten’ en dat is precies wat mij zo raakte.

Het is zijn moed om het leven aan te gaan die me raakt en inspireert

De film is een aaneenschakeling van oprechte mensen en gesprekken, prachtige natuur, geweldig camerawerk en een intiem inkijkje in deze klimwereld. Maar er is meer dat me raakt in de film. Juist omdat we allemaal worstelen met onze eigen demonen en uitdagingen. En dat Alex Honnold zo mooi in deze film laat zien hoe je deze kunt overwinnen. Ga de film zelf zien, maar dit is wat mij raakt.

Alex zet z’n zwaktes, of beter gezegd eigenaardigheden, om in kracht

Geboren in een afstandelijk gezin waar niet geknuffeld werd en nauwelijks gezegd werd ‘Ik hou van je’ (behalve een enkele keer in het Frans door z’n moeder die Franse les gaf), was Alex een bang jongetje. Vanuit die angst heeft hij zich ontwikkeld.

Klimmen had altijd al z’n interesse vanwege de swing en beweging in z’n lijf. Uit angst om met andere mensen te praten, koos hij bijna noodgedwongen voor free solo klimmen (zonder touw of zekering). Dan had hij niemand nodig. Zo leerde hij vertrouwen op zichzelf, leerde z’n lichaam van top tot teen kennen en trainen en maakte van z’n passie z’n kracht.

Analyseren, oplossingen bedenken, experimenteren essentieel op de weg naar succes

Solo klimmen leer je niet alleen vanuit een gave. De El Capitan overwinnen vergt hard werken. Als je naar de trailer kijkt, zie je dat El Capitan één brok loodrecht graniet is met nauwelijks punten om je vast te houden of te staan. In de film zie je Alex minutieus de rots verkennen en z’n lichaam trainen in kracht, behendigheid en lenigheid. Voelen tegen welke centimeter je een voet kunt zetten, waar een hobbeltje of ribbeltje zit waar je aan één vinger nog kunt hangen, hoe groot je pas moet zijn, waar je moet springen, hoe je moet draaien of hoe je je tussen een onmogelijke spleet door kunt bewegen. Loodrecht omhoog.

Het risico om dood te vallen, brengt hem de focus die hij nodig heeft om geconcentreerd en methodisch alles in kaart te brengen dat nodig is om hem zo veilig en zeker mogelijk te laten klimmen.

In logboeken houdt hij zijn ontdekkingen bij. Hij traint en voedt z’n lijf. Hij analyseert en de beste route met meedenken van klimvrienden. En oefent eindeloos, nog aan touwen gezekerd, iedere move, iedere stap, iedere centimeter. Met vallen en opstaan. Totdat iedere inch van de route in zijn lijf en in z’n hoofd zit. Pas nadat hij de hele tocht in z’n systeem heeft en voelt dat hij eraan toe is, gaat hij solo.

Zoals hij zijn tocht voorbereidt, heeft hij ook andere dingen in z’n leven afgeleerd en aangeleerd. Door te analyseren, oplossingen te bedenken, te experimenteren, bij te stellen en vooral te doen.

Toen hij bekender werd en z’n klimpassie z’n beroep werd, merkte hij bijvoorbeeld dat hij ook andere mensen nodig had en dat daar ook contact bij hoort. In de film zegt hij “Ik realiseerde me dat ik als kind nooit heb leren ‘huggen’ dus toen heb ik me als doel gesteld om dat te leren en ben het eindeloos veel gaan doen. Inmiddels gaat het me gemakkelijk af”.

Ook besloot hij, na 21 jaar geen groente gegeten te hebben, dat het tijd werd om dat te leren. Z’n doel werd: iedere dag een nieuwe groente eten en dat deed hij.

Doel is leading

De allerbelangrijkste lering om al die obstakels en angsten te overwinnen, is het doel dat je hiermee hebt. Groenten leren eten of leren praten met mensen is niet motiverend als het geen hoger doel dient. Waarom zou je?

Alex zijn doel is te doen wat hem ultiem blij maakt: rots klimmen. El Capitan z’n droom. Om dat te kunnen doen neemt hij risico’s en doet er alles aan om te leren wat nodig is om zijn doel te bereiken. Hij loopt immers het risico om dood te vallen of z’n doel niet te bereiken terwijl er wel een hele cameraploeg meekijkt. Dat maakt kwetsbaar. En toch, geeft het doel hem de kracht om alles te doen wat er gedaan moet worden. Met die big smile tot gevolg.

Foto’s bij artikel: Jimmy Chin, National Geographic

.

Wil jij ook Free Solo? Durf jij los te laten?

Denk je eens in dat je jouw touwen en zekeringen – eetbuien, diëten en compenseren – onderaan de berg laat liggen? Dat je ze los zou laten. Hoe zou je dan leven? Waar zou je dan mee bezig zijn? En hoe zou je dan met obstakels omgaan? Ik liet mijn boulimia onderaan de berg achter omdat het mijn droom was eerlijk en oprecht in het leven te kunnen staan en mezelf te ontwikkelen als mens, (vak)vrouw en moeder. Wat het me opleverde? Vrijheid  én volledig kunnen leven met zowel de pieken als de dalen van het leven en mezelf. Dat is voor mij voluit leven. Wat zou het jou opleveren?