Onrust giert door je lijf, 1.001 gedachtes buitelen door je hoofd, ingewikkelde emoties die je bekruipen. En daar bovenop komt dan ook nog eens eetbuidrang. Het enige dat je wilt is RUST. Rust in je kop. Rust in je lijf. Laat maar komen die eetbui. Dan ben je het even allemaal kwijt.
Emoties en onrust zijn de grootste eetbui triggers. Wat kun je eraan doen? Lees verder
Jaloers kijk ik naar mensen die hele dagen ontspannen in bikini of zwembroek lopen. Ongegeneerd. Met welk figuur dan ook. Het is een prachtige dag en op 50 meter afstand liggen zee en strand te lonken. Natuurlijk ga ik in bikini. Maar pas op het strand. Niet op de camping, over straat, of in een winkel. Bij de gedachte alleen word ik al onrustig en merk ik dat ik m’n buik inhoud en rechtop ga lopen. Tijd voor exposure therapie. Lees verder
Waarom wilde ik dit? Waarom doe ik dit mezelf dit aan? Ik weet dat ik door moet zetten, maar mijn lijf wil niet meer. Het ene stemmetje in mijn hoofd zegt: ‘Stop, geef de strijd op, hou op met vechten.’ Het andere brult: ‘Doorgaan, opgeven is geen optie!’ Maar het wordt zwaarder en ik kan niet meer. De roep om op te geven wordt steeds harder. Opeens is er een opening. Lees verder
Hoe kan het dat je soms zomaar uit het niets een eetbui krijgt? Dat de drang plots onvermijdbaar groot is? Onderweg van werk naar huis, na een supergezellige avond met vrienden, als de kinderen net in bed liggen of direct als je partner het huis verlaat? De eetbuidrang die dan ontstaat, heeft te maken met wat ik schakelmomenten noem.
Wat zit hierachter en hoe kun je die schakelmomenten gebruiken om eetbuien te voorkomen? Lees verder
Mijnwerkers namen vroeger een kanarie mee de mijnen in. Als deze gevoelige vogeltjes niet meer zongen of erger nog bewusteloos of dood neervielen, was dat een signaal dat er iets flink mis was in de mijn. Een gaslek, te weinig zuurstof, te veel stof. Als de kanaries stilvielen, was dat hét signaal voor de mijnwerkers om zo snel mogelijk de mijn te verlaten.
Eetbuien zijn als de kanaries van mijnwerkers. Ze zijn altijd een signaal dat we iets missen, overvraagd zijn, ergens vergeten zijn voor onszelf te zorgen of dat er iets niet klopt in onze omgeving.
Zie een eetbui dus niet als eetprobleem, maar als een waarschuwende kanarie. Een kanarie die je bewust wil maken van dat er iets niet klopt. Wat wil die kanarie ons zeggen? Lees verder
Heb je ook het gevoel dat je al faalt als eetgedachtes of eetdrang zomaar op-ploppen? Dat dan de vertwijfeling toeslaat en je denkt ‘Zie je wel, het gaat toch nooit lukken’ of ‘Het is nu toch al verpest’?
Laat je er niet door leiden. Je faalt echt niet. Er is niets mis met jou. Alleen je filter heeft wat training nodig. De cirkel van invloed en betrokkenheid helpt je hierbij.
Niemand kiest bewust voor eetbuien, boulimia of een eetbuistoornis. Toch blijven ze jarenlang hangen zonder dat je kunt ontsnappen. Hoe dat komt? Het is de Wow-factor. De cruciale factor die je gevangenhoudt in een eetstoornis.
.
Zelfkritiek is één van de belangrijkste triggers van eetbuien en een dwangmatige relatie met eten, sporten en je lichaam. Ook maakt het onzeker in vriendschappen, relaties, werk en studie. Waar komt die zelfkritiek vandaan? Hoe gaat onze innerlijke criticus te werk? Maar nog belangrijker. Hoe kom je ervan af? Lees verder
Hoe kan het toch dat als we alleen zijn of ons onbespied wanen, opeens gaan snoepen of een eetbui krijgen? Wat is de logica van die drang? Leer meer over de belangrijkste oorzaken en die ene vraag die helpt er anders mee om te gaan. Lees verder
Bij emotie-eten denken we vaak aan vrouwen zoals Bridget Jones die met liefdesverdriet op de bank een grote bak ijs verorberen bij een tranen trekkende film of serie. Of mannen die met bier, pizza en gebral vergetelheid zoeken. Lekker stereotype beelden. Maar kloppen ze ook? Wanneer ben je nu een emotie eter? Ontdek welke type je bent. Lees verder
We staan al twee jaar onder spanning. Eerst zette de coronapandemie ons leven op z’n kop. Nu staan we op scherp door de oorlog in de Oekraïne, stijgende brandstofprijzen, financiële zorgen en oorlogsdreiging. En of dat nog niet erg genoeg is, blijken eetstoornissen te verergeren en gaan we meer snoepen en snaaien. Hoe krijg je weer rust in de tent en je eetgedrag? Lees verder
Vandaag stap 2 van werken aan eetstoornisherstel vanuit je luie stoel tijdens Corona avondklok en lockdown. Met drie oefeningen die je de komende weken kunt doen en die je helpen stappen te zetten in je herstel én zorgen dat je meer het gevoel krijgt dat je leeft. Deze keer inclusief een audio-oefening die je kunt doen vanuit je luie stoel. Lees verder
“Wat ik wil, is dat ik gewoon één stukje chocola kan nemen of één koekje en dat het niet gelijk uitloopt op een eetbui. Maar het lukt me niet.” Ik hoor het dagelijks. Van vrienden, van collega’s en van de mensen met eetbuien, boulimia en eetbuistoornis die ik coach. De ultieme wens is te kunnen stoppen na dat ene stukje chocola. En de grootste frustratie is dat het niet lukt. Wat doe je eraan? Lees verder
Waarom is er zoveel schaamte rondom eetbuien? Waarom vinden we dik wanstaltig en dun bewonderenswaardig? Waarom worden mensen met eetbuien niet (h)erkend door hun omgeving en huisarts? En waarom zoeken we niet massaal hulp? Zo’n half miljoen Nederlanders kampt met eetbuien, toch is het leven met eetbuien eenzaam. Ik schrijf dit blog in de hoop dat, als je zelf eetbuien hebt, je je gezien en minder alleen zult voelen én dat er meer begrip en hulp komt voor iedereen die hiermee worstelt. Tijd om eetbuien in de spotlight te zetten. Lees verder
“Morgen eet ik de hele dag gezond”. Hoe vaak heb ik me dat niet voorgenomen in mijn leven en hoe vaak ging het dan weer mis gedurende de dag? Heel vaak! Een verloren dag, noemde ik die dagen. En dan was het hek van de dam. Want als het toch al een verloren dag is, dan kan de controle los. Dan mag alles. Even leuk, maar achteraf komt de spijt. Hoe kom je nu af van dit verloren-dag-syndroom? Lees verder