Een hoofd op een fiets

Lijf? O ja, ik heb ook nog een lijf. Ik merkte het al op de fiets op weg naar twee collega’s om een nieuwe training te ontwikkelen. Lekker in de frisse buitenlucht. Maar het ging allemaal langs mij heen. Ik nam maar half waar wat er om me heen was. Merkte dat het me eigenlijk allemaal te veel was. Het was weer eens zo ver. Te hard gewerkt. Te veel hooi op mijn vork genomen. Dat ook nog allemaal het liefst in een dag af moest. En dan mezelf kwijt. Alleen nog maar een hoofd op een fiets. Onderweg naar nog meer werk.

Herkenbaar? Hoe weet je dat je het hebt? En wat kun je eraan doen?

Hoe weet je dat je het hebt?

Wattig. Ik denk dat “wattig” het beste beschrijft hoe het is als ik mijn lijf kwijt ben. Ik ervaar dan alleen nog maar mijn hoofd dat maar door blijft denken en malen. En dan kijk ik naar beneden en dan zie ik dat ik toch echt nog wel armen en benen heb. Maar op de een of ander manier kan ik er dan geen contact meer mee maken. Ik voel me afgesloten van de wereld en eigenlijk ook van mezelf. En het vreemde is dat de omgeving ook nog veel meer op me afkomt dan normaal. Ik hoor de geluiden harder. Met name de geluiden eigenlijk. De rest gaat wat langs me heen. En ik voel me wat dizzy.

Als ik het op een rijtje zet gaat het om:

• Mijn hoofd maakt overuren. Ik ben continu aan het denken en malen.
• Weinig contact met mijn lijf. Ik ben me niet eens bewust dat ik er een heb.
• Mijn waarnemingsvermogen is anders: ik hoor harder, raak meer afgeleid door bewegingen om me heen, proef minder en aanrakingen lijken van heel ver te komen.

Mijn lijf kwijt zijn komt steeds minder voor. Toen ik nog een eetstoornis had, denk ik dat ik bijna continu dit gevoel had. Van afgesloten zijn. Van er half wel zijn en half niet zijn. Toen was ik me er niet eens van bewust. Nu wel. En steeds eerder. Gelukkig.

Als je ervan houdt om je lijf kwijt te zijn, zou ik vooral niet verder lezen. Want voor je het weet krijg je ideeën hoe je er zomaar vanaf zou kunnen komen. Wil je echter helemaal en volledig aanwezig zijn (mijn ultieme wens), probeer het dan eens uit.

Onderweg naar de oplossing

Ik vind ‘niet in mijn lijf zijn’ zeer onaangenaam en ik schrik er nog steeds van. Gelukkig is het door de jaren heen steeds minder geworden. Eigenlijk heb ik daarbij heel braaf (denk ik nu) de vier fases doorlopen die voor iedere verandering van toepassing zijn.

In de praktijk zwabber ik zelf nog een beetje heen en weer tussen bewust bekwaam en onbewust bekwaam.

1. Toen ik boulimia had, had ik niet eens door dat ik het had. Dacht blijkbaar dat het normaal was (onbewust onbekwaam)
2. In de jaren daarna kreeg ik steeds eerder door of ik wel of niet in mijn lijf zat. Alleen wist ik echt niet wat ik eraan kon doen (bewust onbekwaam)
3. Daarna brak een periode aan dat ik door had dat ik mijn lijf kwijt was en ook nog wist dat ik er wat aan kon doen (bewust bekwaam). Ik nam dan een time out en kon inmiddels al wel naar mijn omgeving aangeven “Ik moet even weer in mezelf komen. Laat me maar even”. Ik paste een deel van de oplossingen toe die ik hierna beschreven heb.
4. Heel vaak lukt het me inmiddels goed voor mezelf te zorgen zodat ik niet in de fase van “mezelf kwijt” zijn kom. Om op tijd rust te nemen en mezelf weer op te laden (onbewust bekwaam).

Hoe kom je weer terug in je lijf?

Wandelen, yoga, koken en meditatie dat zijn mijn succes ingrediënten om weer snel terug te kunnen komen in mijn lijf en weer midden in het leven te staan.

Yoga

Ik heb een vast ochtendritueel van 15 minuten yoga omdat ik anders al gelijk mijn hoofd heb aanstaan. Nu maak ik ‘s ochtends eerst mijn lichaam wakker door yoga oefeningen te doen (al hoewel zelfs dan ook mijn gedachten soms afdwalen moet ik eerlijkheidshalve zeggen, broodnodig dus die yoga).

Wandelen

Wandelen doet het ook goed. Buiten zijn, de wind, zon, regen en buitenlucht voelen en intussen lopen, mijn voeten op de grond voelen. Dat helpt me om weer bij mezelf en in mijn lijf te komen. Vooral als ik alleen loop en niets hoef te zeggen. Dan ga ik opeens weer de vogeltjes horen, zie ik de vrouw die haar hond uitlaat of de woonboten die prachtig in het water liggen (hier in Utrecht langs het kanaal). Ik kan hier intens van genieten.

Koken

Koken is ook zo’n favoriete bezigheid waarmee ik weer in mijn lijf en op aarde kom. Rustig de boodschappen halen, de groente snijden, kruiden fruiten in de pan en alles rustig  klaar maken voor het eten. Terwijl de geuren lekker om me heen hangen. Stap voor stap. Gerecht voor gerecht. En dan rustig aan tafel gaan zitten om het heerlijk op te eten.

Meditatie

Terwijl ik het schrijf denk ik, ik doe het weer veel te weinig. Maar ik heb tijden gehad (zeker toen ik nog lerende was in mijn lijf te komen en te blijven) dat dagelijkse meditatie mij op de been hield. Het rare is dat je vaak denkt dat je van meditatie juist in het hogere, zweverige komt. Mij helpt het juist om weer in mijn lijf te komen, rustig te worden, weer te voelen en helemaal in het hier en nu te zijn.

O ja,

Er is nog een belangrijk ding dat ik niet moet vergeten te vertellen. En dat is “Gas terugnemen en prioriteiten stellen”. Gewoon ’s avonds en in het weekend weer ontspannen in plaats van door blijven werken. Mijn mail nog maar 3x per dag checken in plaats van de hele dag door. En ik hou sinds enkele weken “off-line-zondagen” waarin ik geen mail, facebook, twitter e.d. bekijk maar gewoon een boek of krant lees, wandel, de stad in ga en gewoon doe waar ik zin in heb.

Wat doe jij om weer terug in je lijf te komen?

Dit zijn mijn manieren om weer terug te komen in mijn lijf. Ik ben benieuwd wat jij doet om weer helemaal in het hier en nu te zijn. Laat het me weten. Ik probeer jouw tips graag uit. Laat een reactie achter hieronder.