Onrust? Emoties? Ga aan de wandel
Een paar maanden geleden schreef ik het blog “Uit eten met een Eetstoornis”. Nog geen tien minuten na het versturen van de e-mail, vlogen de uitschrijvingen me om de oren. Ik schrok me dood. Dit was nog nooit gebeurd. Wat was er aan de hand? Blijkbaar de verkeerde snaar geraakt in de mail. Ik had het gevoel iets fout gedaan te hebben. Maar wat? Ik besloot te gaan wandelen.
Knagen in m’n buik
Ik trok m’n bergschoenen aan, maakte een lunchpakket en pakte de trein naar Amersfoort voor de eerste etappe van NS-wandeling Lange Duinen. Ik deed het allemaal een beetje op de automatische piloot. Verder was ik vooral aan ’t piekeren. Mijn hoofd maakte overuren, ik voelde me opgefokt en had een knagend gevoel in mijn buik. Wat had ik in die mail gezet dat de lezers voor het hoofd stootte? Dat was natuurlijk niet mijn bedoeling.
Inmiddels liep ik buiten, eerst door een woonwijk, daarna door het bos achter Dierenpark Amersfoort langs. Het was mooi weer maar ik nam niets waar van waar ik liep. Het malen en piekeren hield aan. In was in mezelf gekeerd en het lukte me niet om me van het nare gevoel te bevrijden. “Whoeh-whoeh-whoeh”, de dierentuingeluiden, vooral het brullen van de apen, trokken me gelukkig af en toe bij de les: “Oh ja, ik ben aan het wandelen”. Net als de boomwortels waarover ik struikelde zodat ik bijna languit op de grond viel. “Oeps”.
Kadans
Na anderhalve kilometer merkte ik verandering. Ik voelde zowaar de zon en een briesje. Ik had ritme in mijn lopen en voelde de spieren in mijn benen en m’n voeten die op de grond stapten. Ik hoorde de vogels fluiten en zag steeds meer van het prachtige landschap. De hersen-schimmen in mijn hoofd verdwenen naar de achtergrond en ook het gevoel in mijn buik werd langzamerhand rustig. Ik had het gevoel dat ik er weer was. Aanwezig. In mijn lijf. Bewust van mezelf, mijn omgeving en het fijne van buiten zijn.
Ach, en wat was er nu eigenlijk aan de hand? Eigenlijk niets. Niet iedereen hoeft immers alles leuk te vinden wat ik schrijf. Al lopend viel zo alles op z’n plek, kwam ik tot mezelf en kreeg weer relativeringsvermogen en een positieve kijk op alles. Toen kon ik voluit genieten van de natuur en het wandelen.
Wandelen helpt bij onrust en emoties
Ik wist al langer dat wandelen me helpt op momenten dat ik pieker, last heb van onprettige emoties of onrust ervaar. Zodra ik dit soort symptomen heb, ga ik dus aan de wandel. Ik laat dan zelfs mijn fiets staan en ga ook wandelend naar afspraken, zelfs als dat een half uur lopen is.
Mijn eigen logische verklaring voor de positieve werking van wandelen is:
- Door wandelen en het bewegen van je benen en armen, stimuleer je de samenwerking tussen je hersenhelften. Hierdoor vergroot je je probleemoplossend vermogen.
- Lopen is een tempo dat je lichaam en geest bij kunnen houden. Je ervaart minder prikkels dan als je op de fiets zit of met auto of trein reist.
- Je krijgt zuurstof, frisse lucht en vitamine D in je lichaam. Dat zal ongetwijfeld goed zijn.
- Wandelen zorgt ervoor dat je weer in je lichaam komt en uit je hoofd gaat. Dit ontspant. Deels doordat je je aandacht moet focussen op het bewegen en je omgeving (anders ga je net als ik bijna onderuit), deels ook door de weidse blik die je weer krijgt als je in de natuur loopt.
- Wandelen geeft een goed gevoel. Je kunt trots zijn op jezelf dat je ondanks je rotgevoel toch naar buiten bent gegaan en iets constructiefs aan het doen bent.
- Je neemt even afstand van waar je mee bezig bent. Vaak in een onbewaakt moment, bliept er dan later opeens een oplossing in je hoofd terwijl je er helemaal niet bewust mee bezig was. Voor mij het bewijs dat je onbewuste intussen gewoon voor jou aan het werk is geweest.
Wandelen ook wetenschappelijk onderbouwd
Nou was ik ook benieuwd naar de wetenschappelijke verklaring van de positieve effecten van wandelen. Ik heb er een paar gevonden, maar als je er nog meer kent, laat het me weten:
- Ik vond een handig artikel met de top 10 gezondheidseffecten van wandelen variërend van goed voor hart, longen, botten en spieren tot vermindering van rugpijn en depressie. Ook leuk: je schijnt er langer van te leven.
- Het pad: onderzoek naar therapeutische effect van wandelen. Een mooi project van de Universiteit Nijmegen. Een route van 240 kilometer ten zuiden van de Waal die loopt vanaf de Duitse grens naar de kust. De hypothese is dat (meerdaagse) wandelingen heilzaam zijn voor mensen met klachten van depressieve aard of stress. De eerste fase van het onderzoek loopt, wat eerste ervaringen lees je hier. De wandeling zelf lijkt me ook prachtig.
- De universiteit van Stanford bewees in het onderzoek “Give your ideas some legs” dat je sneller tot heldere ideeën komt en effectiever werkt als je tussen je werk door lunchwandelt.
- Wandelen en vooral in de natuur vermindert negatieve emoties: 90 minuten wandelen zorgt ervoor dat de activiteit in de subgenuale prefrontale cortex afneemt. Hierdoor nemen negatieve emoties af.
Ik zou dus zeggen: aan de wandel
Loop regelmatig een half uurtje of ga wandelen op het moment dat je niet lekker in je vel zit, piekert of stress de kop op steekt. Ook ter voorkoming van eetbuien kun je wandelen gebruiken. Daarom vind je bij mijn e-boek “Eerste Hulp Set bij Eetbuien” een wandelmeditatie waarin ik je 15 minuten al wandelend help weer tot jezelf te komen in plaats van een eetbui te hebben.
O ja…. Uit mijn eigen wandeling, na die stressvolle e-mail, is in ieder geval gekomen dat ik een mail nooit meer met een te confronterende vraag moet beginnen. Dat heb ik er uit geleerd.
Gerelateerd blogs: Een hoofd op een fiets
Wandeltips
Leuk als je me trouwens laat weten wat wandelen jou gebracht heeft in je leven of de komende tijd nog brengt. Wandeltips ook altijd welkom.
13 thoughts on “Onrust? Emoties? Ga aan de wandel”