Schakelmomenten trigger voor snoepen en eetbuien. Maar het kan anders.
Hoe kan het dat je soms zomaar uit het niets een eetbui krijgt? Dat de drang plots onvermijdbaar groot is? Onderweg van werk naar huis, na een supergezellige avond met vrienden, als de kinderen net in bed liggen of direct als je partner het huis verlaat? De eetbuidrang die dan ontstaat, heeft te maken met wat ik schakelmomenten noem.
Wat zit hierachter en hoe kun je die schakelmomenten gebruiken om eetbuien te voorkomen? Lees verder
Mijnwerkers namen vroeger een kanarie mee de mijnen in. Als deze gevoelige vogeltjes niet meer zongen of erger nog bewusteloos of dood neervielen, was dat een signaal dat er iets flink mis was in de mijn. Een gaslek, te weinig zuurstof, te veel stof. Als de kanaries stilvielen, was dat hét signaal voor de mijnwerkers om zo snel mogelijk de mijn te verlaten.
Heb je ook het gevoel dat je al faalt als eetgedachtes of eetdrang zomaar op-ploppen? Dat dan de vertwijfeling toeslaat en je denkt ‘Zie je wel, het gaat toch nooit lukken’ of ‘Het is nu toch al verpest’?
Niemand kiest bewust voor eetbuien, boulimia of een eetbuistoornis. Toch blijven ze jarenlang hangen zonder dat je kunt ontsnappen. Hoe dat komt? Het is de Wow-factor. De cruciale factor die je gevangenhoudt in een eetstoornis.
Zelfkritiek is één van de belangrijkste triggers van eetbuien en een dwangmatige relatie met eten, sporten en je lichaam. Ook maakt het onzeker in vriendschappen, relaties, werk en studie. Waar komt die zelfkritiek vandaan? Hoe gaat onze innerlijke criticus te werk? Maar nog belangrijker. Hoe kom je ervan af? 
Waarom is er zoveel schaamte rondom eetbuien? Waarom vinden we dik wanstaltig en dun bewonderenswaardig? Waarom worden mensen met eetbuien niet (h)erkend door hun omgeving en huisarts? En waarom zoeken we niet massaal hulp? Zo’n half miljoen Nederlanders kampt met eetbuien, toch is het leven met eetbuien eenzaam. Ik schrijf dit blog in de hoop dat, als je zelf eetbuien hebt, je je gezien en minder alleen zult voelen én dat er meer begrip en hulp komt voor iedereen die hiermee worstelt. Tijd om eetbuien in de spotlight te zetten. 
“Morgen eet ik de hele dag gezond”. Hoe vaak heb ik me dat niet voorgenomen in mijn leven en hoe vaak ging het dan weer mis gedurende de dag? Heel vaak! Een verloren dag, noemde ik die dagen. En dan was het hek van de dam. Want als het toch al een verloren dag is, dan kan de controle los. Dan mag alles. Even leuk, maar achteraf komt de spijt. Hoe kom je nu af van dit verloren-dag-syndroom? 
Ik wist wel dat hormonen effect hebben, maar zo’n effect dat ze me opeens weer angst konden aanjagen? Na ruim 25 jaar zonder eetbuien, slaat de angst me om het hart. Is het mogelijk dat een eetstoornis terug kan komen? Zijn het hormonen? Is het de overgang? Wat is er met me aan de hand? 
Gezondheid straalt me tegemoet als ik na mijn 
Omdat ik al lang geleden afscheid heb genomen van 
Tijdens een borrel praat ik met vriendin M. over ‘eten en gewicht’. Ze zegt, met frustratie in haar stem: “Bij het uitdelen van discipline heb ik niet vooraan gestaan. ’s Ochtends neem ik me nog voor om niet te snoepen, maar aan het einde van de dag doe ik het toch”. Ik kijk haar aan en vertel dat het daaraan niet ligt en ook niet aan haar. 
Eén van de grootste misverstanden over eetstoornissen is dat deze alleen onder jongeren zouden voorkomen. Nieuw gepubliceerd Brits onderzoek wijst echter uit dat 3,6% van de vrouwen tussen de 40 en 60 jaar last heeft van een eetstoornis. Ook brengt het onderzoek helderheid in de riscofactoren voor het ontstaan van eetstoornissen. 
Wat doe ik aan die snaaibuien als ik ’s avonds op de bank plof? Waarom kan ik lekkere hapjes niet weerstaan? Waarom ben ik dag en nacht in mijn hoofd bezig met eten? Zomaar drie vragen die me afgelopen dinsdag gesteld werden tijdens een life vraag en antwoord sessie op de Facebook pagina van het