11 jul

Trotse Billen

Twee weken geleden stapte ik uit de trein in Den Bosch en liep in de menigte mee naar de uitgang van het station. Mijn blik werd getrokken door de twee volle, krachtige, deinende billen van de Antilliaanse vrouw schuin voor me. Ze had een grijze legging aan. Niet mijn favoriet, maar dat mocht de pret niet drukken. Absoluut niet.

Wat mij vooral opviel was haar trotse, fiere houding, haar relaxte en levenslustige uitstraling en de open blik waarmee ze de wereld in keek. WOW! En ik dacht alleen maar “Trotse Billen” en “Daar kan ik nog wat van leren”. Bij deze.

De kritische blik

Ik weet niet hoe het met jou zit, maar ik ben vrij kritisch als het gaat om mezelf en hoe ik eruit zie. Pak nog steeds een spiegel erbij om regelmatig ook de zij- en achterkant van mijn lichaam te bekijken voordat ik de deur uitga. Gewoon even checken of er geen knellende bandjes van bh of ondergoed te zien zijn. Of die broek mijn billen niet te dik of te dun maakt. Of mijn flanken, die met de leeftijd toch iets steviger zijn geworden, niet te veel boven mijn riem uitpuilen. Of iets te jeugdig is of te ouwebepperig. Dat soort dingen, die bekijk ik dan uitgebreid en pas aan naar wat ik nodig vind. Ik weet het, onzin, maar ik doe het toch. En dat terwijl ik heel blij ben met mijn lichaam.

Schijt aan alles

Maar goed, er zijn ook mensen die (ogenschijnlijk) schijt aan alles hebben. Kleden zich in wat ze aan willen hebben. Lopen vol trots met strakke kleding waarin alle lichaamsplooien, welvingen, bollingen en deuken te zien zijn. In het kortste rokje, de lelijkste legging, de vreemdste jurken, hemdjes, broeken, met of zonder veel bloot maar vooral zonder enkele gene. Zelfs met trots.

Hoe kan het dat de een zich in alle bochten wringt om aan alle schoonheidsidealen te voldoen en de ander gewoon relaxed is met hoe hij of zij is? Ik ging op onderzoek uit.

.

Onrealistische schoonheidsidealen

Eerst maar eens onderzoeken wat de huidige schoonheidsidealen zijn.

In april van dit jaar stond een artikel in de Daily Mail over het ideale lichaam voor mannen en vrouwen gebaseerd op een onderzoek van een lingeriemerk in Engeland. Niet schrikken hoor. Kijk vooral de foto’s.

De ideale vrouw

Als vrouwen konden kiezen, willen ze het gezicht van topmodel Cara Delevingne, het haar van Kate Middleton, de gespierde buik van actrice Gwyneth Paltrouw, de borsten van filmster Jennifer Aniston en de benen van model Elle Macpherson. Mannen hebben liever een vrouw met iets meer buik, wat bredere heupen en vooral vollere borsten.

De ideale man

Mannen willen het haar van acteur Brad Pitt, het gezicht van David Beckham, de torso van acteur Ryan Gosling, de biceps van acteur Hugh Jackman en de benen van voetballer Frank Lampard. Vrouwen zien mannen blijkbaar liever met een wat wildere bos haar en wat slankere benen.

Een fascinerende uitkomst en lekker realistisch (maar niet heus). Hoe moet je daar ooit aan voldoen?

Sunny Bergman maakte hier in 2007 de documentaire Beperkt Houdbaar over. Over dat onrealistische schoonheidsideaal dat bijna niet te bereiken is. Zeker niet als je weet dat hiervoor vaak veel plastische chirurgie nodig is en de meeste foto’s van deze supermensen ook nog met Photoshop aangepast worden aan het ideaalbeeld. Benen worden langer gemaakt, rimpels verzacht, tailles verslankt, borsten vergroot en heupen digitaal verbreed.

Irrealistisch dus dat schoonheidsideaal. Zouden sommige mensen daarom alles maar gewoon los gelaten hebben en zich er niet meer op richten? Omdat je er toch nooit aan kunt tippen?

Maar ja, maakt dat je blijer met jezelf? Volgens mij heb ik nog niet de essentie te pakken.

Geen ideaal lichaam, maar wat een uitstraling!

Ik ging op zoek naar voorbeelden van mensen waar ik blij van word vanwege hun uitstraling en die niet voldoen aan het schoonheidsideaal. Misschien ligt daar het antwoord op mijn vraag.

De eerste die bij mij opkwamen zijn Karin Bloemen (prachtige vrouw, voluptueus en wat een uitstraling) en zanger Raymond van het Groenewoud (bijzondere karakteristieke kop en aanstekelijke lach). Maar ook Paul de Leeuw (niet de slankste, maar wat een grijns en pretogen) en wat te denken van zangeres Shirma Rouse (De Voice, enorm stevig met een prachtige vrouwelijke uitstraling en geweldige stem).

Karin Bloemen
Karin Bloemen (foto Erwin Olaf)

Raymond van het Groenewoud
Raymond van het GroenewoudStudio Greetje van Buggenhout

Paul de Leeuw
Paul de Leeuw

Shirma Rousse
Shirma Rouse

Wat een mooi en inspirerend rijtje. Mooi zijn en trots blijken dus zeker niet te zitten in het hebben van het perfecte lichaam. Het zit ‘m in je uitstraling. Je uitstraling die tot bloei komt als je je talenten ontwikkelt en doet waar je goed in bent en waar je zelf blij van wordt.

Toch maar wat minder gedetailleerd naar mezelf kijken in de spiegel voortaan en vooral lekker bezig blijven met waar ik blij van word.

Hoe is dat voor jou? Deel je reactie

  • Streef jij naar het perfecte lichaam of heb je dat (inmiddels) losgelaten?
  • En heb jij nog voorbeelden van mensen met een super uitstraling en die toch niet voldoen aan het schoonheidsideaal?

Deel je mening en reactie via het reactieveld hieronder.

16 thoughts on “Trotse Billen

  1. 'Dingen' zijn gedachten. Gedachten over wat 'men' wel of niet mooi vindt, uit zich in alles om ons heen, ook in mensen. We willen vaak schoonheid zien of ervaren, omdat het magie geeft; magie voor het leven; om te leven, denk ik. Dat er verschillend over schoonheid gedacht wordt, of schoonheid onder de loep wordt genomen of een 'loopje' mee genomen wordt; blijkt soms overduidelijk en zet ons steeds weer aan het denken of laat ons opnieuw kijken met een andere gedachten(-blik).
  2. dat rare schoonheidsideaal ook altijd... Charlie wij zagen elkaar na heel veel jaar weer terug en ik durf dat dan niet meteen te brullen, maar ik vond je mooier dan ooit. Wat was er dan zoveel mooier? Gewoon jouw hele zijn, ja dus jouw uitstraling! Nou dan hoor je het met terugwerkende kracht. Boudewijn Betzema
  3. PS ben benieuwd of ik een link mag publiceren van jouw site, maar ik zag net en spectaculaire clip over vrouwen en schoonheid: http://sfglobe.com/?id=1659&src=share_fb_new_1659 Overigens ook daar nog een dubbele standaard. let maar op.
  4. De belangrijkste vraag is: waarom kunnen vrouwen uit andere culturen een geheel ander schoonheidsideaal hebben en heerlijk in hun vel zitten met 10 of 20 kilo overgewicht? Dat zie je bij Antilliaanse en bij Surinaamse vrouwen. En ik zag het ook in Oost-Afrika: het schoonheidsideaal is daar totaal aanders. Stevige billen zijn een vereiste, en dan bedoel ik echt heel stevig ;-) De conclusie kan alleen maar zijn dat ons schoonheidsideaal cultuurbepaald is. Dat het onze omgeving is die onze blik bepaalt. En onze homegrown media. Ik ben zelf 3 kilo te zwaar. Dat ergert me mateloos. Maar ik ben 54, ik loop drie keer per week hard, ik ben fit en kerngezond, mijn gezin lacht me uit, ze vinden me prima. Als ik op vakantie ben en nergens aan denk voel ik me ook prima. Het zijn al die spiegels die me in feite ongelukkig maken, en de beelden van 20-jarige perfectie in mijn hoofd.
    • Als je het zo bekijkt, balen die vrouwen waar "dikke billen" het schoonheidsideaal is, misschien ook wel als ze net geboren zijn met dunne billen. Het is niet voor niets dat in Brazilië heel veel billen opgevuld worden met siliconen. Jammer, dat we blijkbaar allemaal toch met een bepaalde onzekerheid te maken hebben die maakt dat we toch ergens willen voldoen aan het schoonheidsideaal. Uit welke cultuur je ook komt. Tja...die 3 kilo. Ik zou zeggen, gewoon niet meer wegen (weg met die weegschaal) en lekker blijven doen waar jij je fijn bij voelt. We zijn inderdaad geen 20 meer (ik ben ook 48) maar ik merk zelf dat ik steeds meer geniet van het gewoon aanwezig zijn. En daar helpt een behoorlijke dosis levenservaring en relativeringsvermogen ook bij. En heb nog een handige tip voor spiegels: kijk naar het geheel (globaal) in plaats van je onderdelen (details). Helemaal handig als je dit doet via een klein handspiegeltje waarmee je dan naar jezelf in de grote spiegel kijkt - dan zie je er meestal helemaal prima uit.
  5. Beste Charlie, Ik weet dat gelukkig zijn niet helemaal afhangt van een perfect lichaam hebben, maar als ik in de spiegel kijk en ik zie de kilo's die ik er aan gegeten heb, dan vind ik mezelf dik, voel ik me ongelukkig en wil ik alleen nog maar afvallen. Mezelf fijn, mooi en gelukkig voelen hangt er voor mij echt vanaf hoe strak mijn broek en mijn t-shirt zitten. Ik ben daar best veel mee bezig.
    • Hi Joris, Dankjewel voor je reactie. Het is zeker lastig als je vindt dat je te dik bent. Daar kun je je inderdaad flink ongelukkig onder voelen. En ik voel me ook comfortabeler als ik prettig in mijn kleding pas. Als gewicht en dun of dik echter het enige wordt waar je mee bezig bent, als je denkt dat je alleen maar gelukkig kunt worden als je dun bent, dan kom je echter helaas bedrogen uit. Daar is meer voor nodig. Heel veel mensen denken inderdaad dat ze zich gelukkig zullen voelen als ze dunner zijn. En deels is dat waarschijnlijk ook zo. Als je op een gezond gewicht bent, dan voel je je vaak prettiger, zit je lekker in je vel. En ondergewicht en overgewicht kunnen je dan uit je balans brengen (energiegebrek, ongelukkig). Ik zie echter dunne mensen die uitstralen dat ze ongelukkig zijn en niet uit de verf komen. Ik ken ook dunne mensen die energiek zijn en enorm veel plezier hebben in wat ze doen en hoe ze leven. Hetzelfde geldt voor mensen die zwaarder zijn. Er zijn erbij die gelukkig zijn en er zijn erbij die ongelukkig zijn. Ik ben zelf wat zwaarder, dun en slank geweest. Mijn focus op mijn gewicht (in de periode van mijn eetstoornis) heeft me nooit gelukkiger gemaakt. Alleen maar ongelukkiger omdat mijn focus alleen daarop lag en ik aan weinig anders toekwam. Dus als dat ene dan ook nog tegenzat, werd ik helemaal ongelukkig. Dun genoeg was in die tijd bovendien bijna nooit dun genoeg. De balans was zoek. Je gelukkig voelen en trots op jezelf zijn, kun je volgens mij niet alleen met uiterlijk bereiken. Een gezond gewicht hebben, jezelf goed verzorgen, je haar lekker in model en kleding dragen waarin je je prettig voelt, kunnen je wel een boost geven. Het mooist vind ik echter die mensen die stralen om wat ze doen. Die blij daarmee zijn en dat ook uitstralen, er honderduit over kunnen vertellen, die trots zijn op waar ze mee bezig zijn. Dan valt alle focus op uiterlijk weg en geniet ik alleen maar. Ik stond laatst op een borrel met een andere vrouw te praten en eerst vertelde ik over Vrij van Eetstoornis en waar ik allemaal mee bezig ben: de blogs, trainingen, het boek dat ik aan het schrijven ben. Ik straalde blijkbaar en zij straalde met me mee. Even later vertelde ik over opdrachten die ik ook weleens vervul. Die ik heel goed doe en goed kan, maar waar mijn hart niet meer zo ligt. En zij had het feilloos door want ze zei direct dat mijn hele energieke uitstraling weg was. Mijn uitstraling werd vlakker, nietszeggender, ongelukkiger en ik zal er waarschijnlijk niet zo mooi hebben uitgezien als toen ik het over Vrij van Eetstoornis had (wat helemaal vanuit mijn hart komt). Het gaat dus om balans. Gezonde en liefdevolle aandacht voor je lichaam en jezelf, een gezond gewicht en de dingen doen waar je blij van wordt.
  6. Ha Charlie, Wat een heerlijke blog! Mijn grote voorbeeld is Susan Sarandon. Maakt films die ze zelf wil maken tegen de idealen van gangbare filmindustrie in (deadman walking is een mooi voorbeeld), en kiest voor de vrijheid in Thelma & Louise. Voldoet niet aan het schoonheidsideaal maar wat een top-wijf en wat een uitstraling! Waarom laten we ons vertellen wat er nodig is aan ons lijf (zie Beperkt Houdbaar), door een arts die met een inkomen van 360.000 dollar per maand toch duidelijk niet alleen uit is op het geluk van de vrouwen die hij behandelt... Ook ik heb net een voortand recht laten zetten die me sinds mijn dertiende ergerde - gewoon, omdat het kan en ik het me kan veroorloven en ik blij ben met het resultaat dat ik iedere dag bewonder in de spiegel. Geen superstrak gebit, wel een ergernis minder. Ik voel tegelijk dat ik 's ochtends in de spiegel kijk welk ander deel maakbaar zou zijn. Maar ik ga het hierbij laten, want het kost ook geld, tijd en energie, die ik liever steek in mijn werk en in mijn geliefden. En die reis naar Australie die ik met de liefde van mijn leven en kinderen wil maken is belangrijker dan de rest van het uiterlijk!
    • Hi Jacqueline, Leuk! Gelijk even op Susan Sarandon gegoogled en film Deadman Walking op mijn lijstje gezet van films om nog te kijken. Tja, en die maakbaarheid?!? Vroeger hadden mensen natuurlijk al deze mogelijkheden niet (noch technisch, noch financieel) en hoefden en konden ze er ook niet over nadenken (maar hadden misschien wel de frustratie). Nu is er heel veel mogelijk wat weer keuzestress kan opleveren: doe ik het wel of niet, waarom en voor wie? Wel mooi dat iedereen en jij ook daarin zijn eigen keuzes maakt en vooral ook mag maken. En ik geniet nu al een beetje mee met jouw reis met de liefde van je leven en kinderen naar Australië. Mooi vooruitzicht. Charlie

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *